Chemseks komt veel voor onder homoseksuele mannen, maar er wordt weinig eerlijk over gesproken. Het gaat niet alleen over seks en drugs, maar over schaamte, afwijzing, eenzaamheid en het verlangen naar veiligheid en gezien worden. Dit blog gaat over de verbanden tussen chemseks, LHBT+-schaamte, hechting en verslaving. En over herstel, trots en menselijkheid.
Toen mijn jongere broer ooit zei: “Doe niet zo homo”, raakte dat dieper dan hij misschien zag. Prima als ik homo was, zolang ik maar niet 'te gay' deed. Niet te zichtbaar. Niet te veel. Het is een boodschap die veel homoseksuele mannen kennen. Prima als je homo bent, zolang je maar hetero doet.
Wat doet dit met een mens. En wat heeft dit met chemseks en verslaving te maken?
Online las ik laatst dat acceptatie van LHBT+ jongeren daalt. Hard ook. Van 63 naar 43 procent in Amsterdam. In de Gooi en Vechtstreek zelfs van 78 naar 49 procent. Onder het artikel dezelfde oude reacties: “Ik heb er geen probleem mee, maar het moet niet opgedrongen worden.”
Onder de woorden zit een boodschap dat je mag bestaan, zolang niemand het maar ziet. Wees jezelf, maar maak het niet zichtbaar. Dat gaat in je lichaam zitten. Je leert je gevoelens in te slikken, je verlangens te verstoppen. Niet omdat je verkeerd bent, maar omdat je hebt geleerd dat zichtbaar zijn risico betekent. Schaamte druppelt dan langzaam binnen. Jarenlang. En dan ga je op zoek naar plekken waar dat gevoel even wegvalt. Waar je niet hoeft te twijfelen of je welkom bent. Waar je wordt gezien en gewenst.
Wat is chemseks
Chemseks is seks onder invloed van drugs zoals GHB, crystal meth of MDMA. Voor veel mannen begint het niet als een probleem, maar als iets dat bevrijdend voelt. Het geeft het gevoel van vrijheid, durf, openheid en verbondenheid. Lichamelijke remming valt weg, schaamte lijkt te verdwijnen en de seks voelt veel intenser. Je kunt jezelf volledig laten zien zonder oordeel. Voor sommigen is het een plek waar ze zich eindelijk gewenst, aantrekkelijk en gezien voelen. Waar spanning verdwijnt en nabijheid makkelijker voelt dan nuchter.
Chemseksverslaving
Voor een deel van de mannen verandert chemseks na verloop van tijd. Het wordt niet alleen een zoektocht naar plezier, maar ook een manier om pijn te verzachten. Schaamte, onzekerheid, prestatiedruk, eenzaamheid en oude wonden rondom identiteit en afwijzing kunnen op de achtergrond meespelen. Dan wordt het lastiger om te stoppen, ontstaat er afhankelijkheid van de setting, de sensatie of de verbinding die het lijkt te geven. De vrijheid waarmee het begon kan omslaan in verlies van controle, isolatie en gezondheidsschade. Dan verliezen we onszelf en wordt het gebruik dwangmatig en kunnen we niet meer stoppen.
Waarom gay mannen vatbaar zijn voor verslaving
Voor veel homomannen begint chemseks niet met verslaving, maar met een verlangen dat diep menselijk is: gezien worden, erbij horen, aanraking voelen, intimiteit toelaten zonder angst voor oordeel. Veel van ons groeiden op in een wereld waarin onze identiteit niet vanzelfsprekend welkom was. We leerden onszelf kleiner maken, aanpassen, onzichtbaar blijven. Soms subtiel, soms hard en zichtbaar. Het leerde ons dat wie we zijn riskant is. Dat liefde en afwijzing dicht bij elkaar liggen. Dat verlangen gevaarlijk voelt.
Dit laat sporen na, ook als je je leven goed op orde hebt. Die sporen kunnen zich uiten in:
- chronische schaamte of minderwaardigheidsgevoel
- angst om echt gezien te worden
- moeite met vertrouwen en intimiteit
- verlangen naar bevestiging en controle
- hyperalertheid op afwijzing
- lichamelijke spanning rond seksualiteit en kwetsbaarheid
- een diepe hunkering naar contact, aanraking en veiligheid
Chemseks lijkt die spanning op te lossen. Drugs kunnen het gevoel geven dat je eindelijk mag ontspannen, durven, voelen en verbinden. Dan voel je eindelijk geen schaamte over wie je bent en waar je naar verlangt. Niet omdat gay zijn verkeerd is, maar omdat opgroeien in een wereld die je afwijst een wond achterlaat. Chemseks kan dan een snelle vorm van ontlading en verbondenheid lijken. Tot het langzaam een manier wordt om pijn te vermijden in plaats van verbinding te zoeken.
Podcast Liefde zonder Masker
In aflevering 8 van onze podcast Liefde Zonder Masker duiken we in de wereld van chemseks en verslaving. Te gast is Paul — gay, ervaringsdeskundige en behandelaar op de chemsekspoli van de GGD. Zijn verhaal is eerlijk en rauw. Hij vertelt hoe schaamte hem jarenlang gevangen hield. Hoe chemseks eerst voelde als bevrijding — een plek waar alles mocht, waar hij even kon ontsnappen aan het oordeel, aan het tekort. Maar uiteindelijk bleek het vooral een vlucht. Weg van het zelfbeeld dat hem was opgedrongen. Weg van gevoelens die te pijnlijk waren om te dragen.
Aflevering 8 van Liefde Zonder Masker, over chemseksverslaving is vanaf nu te beluisteren op Spotify.
Reactie plaatsen
Reacties